Vanuit zijn rol heeft de leidinggevende het ‘voor het zeggen’! Er is in die zin geen sprake van gelijkwaardigheid……..toch?
De leidinggevende bepaald immers en kan uiteindelijk zijn dominantie en vetorecht inzetten.

Bij deze ongelijkwaardige rolverdeling is het evenwaardig omgaan met elkaar een noodzakelijke basis voor de emotionele veiligheid.

Een emotionele onveilige werkomgeving leidt tot verontwaardiging, verwarring, verzuring, verzet en verzuim (-kosten).

Wanneer er sprake is van een ‘verschil van inzicht’ kan dat uiteindelijk gaan kantelen naar ruzie en on-evenwaardigheid. Op het emotionele gebied, gedrag en houding, ontstaat er ‘macht tegen onmacht’ of ‘onmacht tegen macht’ en zo zijn er wel meer (on-) machtsspelletjes te bedenken.

Cheffie en Sjors staan in ieder geval in de min-stand en niet meer in de plus-stand.

In de kern nemen beide partijen dan onvoldoende hun
emotionele positie en verantwoordelijkheid. In de min-stand
is het negatief of hopeloos en is men niet meer bereid om in
oplossingen te denken.

Zodra de leidinggevende er dan dominantie en het vetorecht
aan toe voegt gaat het snel richting machtsmisbruik waaruit
uitval of een ziekmelding kan ontstaan.

In het evenwaardig omgaan met elkaar neemt ieder zijn
volledige emotionele positie en verantwoordelijkheid in.
Dan sta je in de plus-stand en kan er in een veilige en
respectvolle omgeving echt een verschil van inzicht zijn.
Constructief ruzie maken zeg maar, wat kan leiden tot de
meest acceptabele en wenselijke oplossing. Zonder (on-)
machtspelletjes.

Wanneer werknemer en de leidinggevende volledig zijn of
haar emotionele positie weet in te nemen ontstaat er geen
kanteling richting verontwaardiging, verwarring, verzuring,
verzet en bespaar je op verzuim (-kosten).

Is dit eenvoudig? ABSOLUUT NIET.
Heb je hier invloed op? ABSOLUUT WEL.